Toen ik zojuist deze quote zag, dacht ik aan gisteravond.  Toen een dierbare vriend aan mij vroeg 'Wat voel je?' Ik had die dag een vurige botsing gehad, die nog niet uit mijn systeem was. De goede vriend kwam eten en ik vertelde dat het best zou kunnen dat hij wat spanning voelde, want ik bruiste nog wat na van die botsing. Tijdens het eten leek ik tot rust te komen en hadden mijn dochter, hij en ik een mooi gesprek. Maar toen we na het eten een wandeling gingen maken, voelde ik de spanning in mijn systeem weer opkomen. Hij vroeg me 'Wat voel je?' Niet 'Leg eens uit', niet 'Wat gebeurde er precies'. 

liever alleen met mijn woede

Het was in deze context niet zomaar een vraagje. Er was iets gaande in mij. Mijn vuur stond aan, ik vlamde. Maar of ik dàt wilde, dat zou kunnen delen… daar was ik nog niet zo zeker van. Laat staan antwoord geven op die vraag. Ik wilde er eigenlijk ook niet te diep op ingaan. Het is een behoorlijk ongemakkelijk status kan ik...